اولین مقصد، مدرسه شهید کشوری بود. حیاط مدرسه که معمولاً پر از جنب‌وجوش روزمره دانش‌آموزان است، امروز فضایی سنگین و در عین حال آرام داشت. تابوت‌های مزین به گل و پرچم وارد حیاط شدند و سکوتی معنوی، جای همهمه‌های معمول صبحگاهی را گرفت. دانش‌آموزان با دست روی سینه و چشمانی خیس، کنار هم ایستادند و به تابوت‌ها ادای احترام کردند. مسئولان شهرستانی و مدیران آموزش‌وپرورش نیز حضور داشتند و به اجرای دقیق و منظم مراسم نظارت کردند.
در این مدرسه، تلاوت قرآن و پخش نواهای حماسی فضا را تکمیل کرد. نماینده آموزش‌وپرورش در سخنانی کوتاه، اهمیت آشنایی نسل نوجوان با ارزش‌های دفاع مقدس و نقش شهدا در شکل‌دهی به مسئولیت‌های فردی و اجتماعی را بیان کرد. روایت‌های کوتاه نیروهای بسیج دانش‌آموزی نیز باعث شد دانش‌آموزان شهدا را نه به‌عنوان اسطوره‌های دور، بلکه به‌عنوان انسان‌های واقعی و نمونه‌ای از فداکاری و شجاعت ببینند.
پس از آن، کاروان شهدای گمنام به هنرستان مرحوم قربانی رسید. فضای هنرستان، با ماهیت عملی و فنی خود، پذیرای حضور شهدا بود و دانش‌آموزان با لباس‌های کارگاهی کنار تابوت‌ها ایستادند. فرمانده بسیج دانش‌آموزی شهرستان در سخنانی کوتاه گفت: «شهدا از همین کوچه‌ها و همین مدارس رفته‌اند. هیچ فاصله‌ای بین شما و آنها نیست، جز یک تصمیم برای ایستادگی و پایبندی به ارزش‌ها.» این جملات ساده اما قدرتمند، در دل دانش‌آموزان برق و انگیزه ایجاد کرد و حال و هوای مراسم را به حماسه‌ای واقعی تبدیل نمود.
سومین مقصد، مدرسه شهید اخلاقی بود. در این مدرسه، جمعی از اهالی محلی نیز حضور داشتند و فضا مردمی‌تر شد. امام جماعت روستا با صدایی آرام اما نافذ، درباره نقش شهدا در حفظ امنیت و استقلال کشور صحبت کرد. او تاکید کرد: «شهدا قهرمان‌هایی دور از دسترس نیستند؛ آنها راهنمای ما در زندگی‌اند و یادشان باید در رفتار و اخلاق ما زنده بماند.» دانش‌آموزان پایه‌های مختلف با نظم و احترام در مراسم شرکت کردند و معلمان قول دادند برنامه‌های تربیتی و فرهنگی مرتبط با شهدا را در هفته‌های آینده ادامه دهند.
آخرین مقصد، مدرسه شهید رضی در روستای رُکن‌کُلا بود. فضای ساده و صمیمانه روستا، حضور شهدا را حقیقی‌تر و ملموس‌تر می‌کرد. اهالی روستا، خانواده‌های ایثارگران و دانش‌آموزان با هم حضور یافته بودند. وقتی تابوت‌های شهدا وارد شدند، بغض و اشک در چهره‌ها موج می‌زد و احساسی ناب و بدون نیاز به شعار یا موسیقی حماسی در فضا جاری شد. معلمان باسابقه این روستا گفتند: «دانش‌آموزان ما امروز درس واقعی زندگی و مسئولیت را از شهدا دریافت کردند، نه از کتاب یا سخنرانی صرف.»
در تمام مدارس، بسیج دانش‌آموزی ستون اصلی برنامه بود؛ از نظم‌دهی مراسم گرفته تا روایتگری و آماده‌سازی محتوای فرهنگی. فرمانده حوزه بسیج دانش‌آموزی تاکید کرد: «این حضور قرار نیست صرفاً چند ساعت احساسات را تکان دهد؛ بلکه باید تبدیل به یادآوری دائمی شود که هرکداممان مسئولیتی در برابر جامعه و کشور داریم.»
حضور مسئولان شهرستانی، از فرمانداری تا آموزش‌وپرورش، نشان داد که اهمیت برنامه فراتر از یک آیین ساده است. آنها تاکید کردند که چنین مراسم‌هایی باید با برنامه‌ریزی محتوایی مداوم همراه باشد تا اثرگذاری آن ماندگار شود. برنامه امروز، ترکیبی از احترام، حماسه و آموزش بود؛ احساسی واقعی و حماسی، نه نمایشی یا اغراق‌آمیز.
در پایان روز، وقتی کاروان شهدای گمنام مدارس را ترک کرد، حیاط‌ها دوباره آرام شدند، اما آرامشی متفاوت؛ آرامشی که نشان می‌داد امروز فقط مراسم برگزار نشده، بلکه در دل‌ها و روح دانش‌آموزان نشسته است. دانش‌آموزان، با نگاه‌های آمیخته با اشک و احترام، پیام شهدا را دریافت کردند: درس ایثار، مسئولیت، شجاعت و عشق به وطن.
