ضربانساز تزریقی موقت جدید میتواند به آریتمی قلبی در مواقع اضطراری کمک کند.ژل نانوذره این ضربانساز میتواند سیگنالهای الکتریکی قلب را تا پنج روز قبل از حل شدن، به شکلی بیضرر در بدن تنظیم کند.پالسهای الکتریکی، ضربان قلب را با ریتم ثابت نگه میدارند، اما گاهی اوقات قلب از ضربان خارج میشود و خیلی سریع، خیلی آهسته یا نامنظم میزند.این حالت، آریتمی نامیده میشود و در صورت درمان نشدن، به ویژه در شرایط اضطراری، امکان دارد باعث طیف وسیعی از عوارض شود و به طور بالقوه کشنده باشد.دفیبریلاتورها و ضربانسازهای کاشته شده با جراحی میتوانند ریتم ضربان قلب را به حالت عادی برگردانند، اما همیشه در دسترس نیستند.اکنون محققان دانشگاه لوند جایگزین بسیار قابل حملتری ابداع کردهاند، که در نهایت این امکان وجود دارد به جزء اصلی جعبه کمکهای اولیه تبدیل شود.در اصل این ضربانساز یک سرنگ با یک سوزن بسیار نازک (نازکتر از موی انسان) است، که محلولی حاوی نانوذرات را تزریق میکند.هنگامی که این ماده با بافت تماس پیدا میکند، یک هیدروژل پلیمری رسانای الکتریکی تشکیل میدهد.در صورت نیاز میتوان آن را به قفسه سینه بیمار مبتلا به آریتمی تزریق کرد، که در آنجا نوعی الکترود در اطراف قلب تشکیل میدهد.تیم تحقیقاتی ابداعکننده این ضربانساز میگویند که محل ریز سوزن تزریق، به عنوان نقطه تماس یک دستگاه خارجی مانند تلفن همراه عمل میکند.این موضوع اجازه میدهد تا اندازهگیری ECG انجام و قلب با برق کمتوان برای تنظیم ضربان قلب تحریک شود.
این تیم میگوید که ژل نانوذره باید بتواند آریتمی را تا پنج روز تصحیح و زمان کافی را برای بیمار فراهم کند تا برای درمان دائمیتر به بیمارستان برود.خوشبختانه این ژل به طور طبیعی توسط بدن دفع میشود، بنابراین نیازی به برداشتن آن از طریق جراحی نیست.ضربانساز تزریقی روی جنین گورخرماهی و مرغ آزمایش و مشخص شد که بر اساس طراحی کار میکند.ژل دارای قوام بود که اجازه میداد به قلب بچسبد، بدون اینکه بر ضربان آن تأثیر منفی بگذارد.نکته مهم این است که تیم تحقیقاتی هیچگونه سمیت یا تغییر رفتاری در موارد آزمایشی در زمانی که ژل در جای خود بود یا پس از حل شدن آن مشاهده نکردند.مراحل بعدی آزمایش این ضربانساز روی حیوانات بزرگتر مانند خوکها است، که بیشتر شبیه انسان هستند.در نهایت، محققان قصد دارند یک برنامه تلفن همراه ایجاد کنند که بتواند ضربانساز را اجرا نماید.