من تابلوی یک حماسه‌ام
هفت‌تپه منتظر یک همت است، یک یا علی دیگر تا بزرگی‌اش را به رخ زمان بکشد، دلش می‌خواهد ما بدانیم که شهید شیرسوار از این‌جا سوارِ بال ملائک شده برای رفتن به معراج؛ هفت‌تپه تریبون می‌خواهد برای جار زدنِ آن‌همه عاشق و آن‌همه واصل.
به گزارش سیمرغ ما، منویات مقام معظم رهبری در خصوص حفظ آثار و انتشار ارزش‌های دفاع مقدس، تأکید بر ضرورت شکل‌دهی به حافظه تاریخی یک ملت است، آگاهی و اطلاعاتی که گذشته، حال و آینده یک ملت را خواهد ساخت، آنچه رفته تجربه خوبی است برای چگونه زیستن و اگر این بودن سرشار باشد از حماسه و افتخار، ظرفیت و انرژی قوی‌ای خواهد بود برای برداشتن گام‌های بلند و مؤثر، این روزها زیاد از توسعه حرف می‌زنیم و از ضرورت‌ها و عوامل این پیشرفت، اگر از تز عمل‌گرایی که اساس لیبرالیزم است بگذریم، کمتر کشوری را می‌بینیم که امروز بر قله پیشرفت ایستاده ولی تاریخ پرشکوه نداشته باشد.
به‌راستی حافظه تاریخ یک ملت را چه چیزهایی می‌سازد؟ یقیناً در کنار سایر مسائل، آثار و ابنیه تاریخی نقش مهمی در شکل دهی به هویت مورد نظر ما دارند، خصوصاً آنکه این سازه‌های قدیمی سرشار از خاطره و حادثه باشند، اگر به این مسئله بیان داشته باشیم حرف زدن دوکوهه، فکه و پایگاه شهید بهشتی اهواز و … را باور می‌کنیم و هر چه این اماکن غریب‌تر باشند، احساس دانستن را بیشتر برمی‌انگیزند.
در میان همه مکان‌هایی که در جنگ هویت یافته‌اند، هفت‌تپه شاید غریب‌ترین و عجیب‌ترین باشد، امروز این منطقه را نگاه نکنید که مجبورید زیر کلوخ‌ها و سنگ‌ها بهدنبال نشانه‌ای از جنگ بگردید، روزهای نه‌چندان دور، آدم‌ها از همین جا بال درمی‌آوردند و به خدا صعود می‌کردند، «نابود» می‌شدند تا «بود» شوند، هفت‌تپه هنوز زخم‌های بمب‌های سنگین را به یاد دارد، هنوز صدای مجروحین را می‌شنود اما زبانی برای گفتن ندارد، یعنی به هر کجا که سرک می‌کشی نمی‌توانی ببینی و بشنوی، اما یک صدا هست: «مرا احیا کنید، من تابلوی یک حماسه‌ام».
کنار پادگان لشکر ویژه ۲۵ کربلا، چغازنبیل (زیگوارت) پیر ایستاده و منتظر است تا دوباره هفت‌تپه زنده شود، با هم حرف بزنند، هر دو خاموش و غریب افتاده‌اند، زائر زیاد دارند اما ضریح ندارند، ضریح آنها بنای یادبودی از دلاور مردان لشکر کربلاست، به فکر باشیم، حماسه و سلحشوری و هویت را نمی‌شود وارد کرد، باید آن‌را ساخت یا پیدا کرد.
هفت‌تپه منتظر یک همت است، یک یا علی دیگر تا بزرگی‌اش را به رخ زمان بکشد، دلش می‌خواهد ما بدانیم که شهید شیرسوار از این‌جا سوارِ بال ملائک شده برای رفتن به معراج؛ هفت‌تپه تریبون می‌خواهد برای جار زدنِ آن‌همه عاشق و آن‌همه واصل.
* مبادا غافل شویم
مقرهای لشکرها در طول دفاع مقدس، پرخاطره‌ترین اماکنی است که رزمندگان روزها و شب‌های بسیاری را با آن به‌سر کرده‌اند.
به‌نوعی میعادگاه رزمندگان و آمادگاه معنوی آنها برای وصول به عملیات همین مقرها بوده‌اند که بیشترین انس را با شهدا و حماسه‌سازان آن سال‌ها داشتهاند.
تبرک این مکان‌ها به نفس‌های پاک شهدا، تقدسی خاص به این عبادتگاه‌ها بخشیده است که با ورود به آنها همچون مشهد شهیدان قلب و روح آدمی تسخیر انوار الهی می‌شود.
هفت‌تپه؛ نقطه طلایی خوزستان، یکی از مقرهای خاطره‌انگیز لشکر ویژه ۲۵ کربلای شمال کشور بوده که در طول دفاع مقدس بوده توسط دشمن چندین‌بار مورد آماج حملات هوایی توسط هواپیماهای جنگنده قرار گرفت که طی این بمباران‌ها سردار شهید حاج جعفر شیرسوار «فرمانده گردان ویژه شهدا» نیز به همراه تنی چند از دیگر رزمندگان غیور این لشکر به شهادت رسیده‌اند.
متأسفانه پس از زمان جنگ مسؤولان وقت نتوانستند حتی بخشی از این مکان را به‌عنوان یک محل تجدید خاطره حفظ کنند و این پادگان چند هکتاری را به منابع طبیعی خوزستان واگذار کردند.
نخستین کاروان راهیان نور را آن زمانی که راهیان نور بدین رسمیت و تشکیلات سازمان‌یافته نبود، در سال ۱۳۶۹ جانباز شهید سیدمجتبی علمدار به همراه همان خاک‌خورده‌ها و سینه‌سوخته‌ها به هفت‌تپه اعزام کرد و همواره در مداحی‌هایش در هیأت رهروان امام خمینی(ره) ساری از هفت‌تپه نیز می‌خواند و حال و هوای آن قطعه مطهر را برای مردم تشریح می‌کرد.
بسیاری از رزمندگان و خانواده‌های شهدا مازندرانی، گلستانی و گیلانی نیز طی این سال‌ها زمانی که به خوزستان برای زیارت از مناطق جنگی رهسپار می‌شدند، مرغ دل‌شان برای هفت‌تپه پر می‌کشید و به هر ترتیبی شده، خودشان را به آنجا می‌رساندند اما آن مکان غریب هیچ‌گونه امکانات اقامتی برای زائرین خود نداشت.
سرانجام طی چند سال اخیر زمانی که شهید مدافع حرم محمد بلباسی مسؤولیت کاروان‌های راهیان نور را بر عهده داشت با پیگیری‌های مجدانه او و تلاش‌های سردار سیدمحمدتقی شاهچراغی فرمانده وقت سپاه کربلای مازندران و همچنین سردار حمیدرضا رستمیان فرمانده لشکر عملیاتی ۲۵ کربلا، هفت‌تپه به‌عنوان یکی از اماکن بازدید کاروان‌های راهیان نور مازندران قرار گرفت و امکانات اولیه اقامتی و فضاسازی زیارتی توسط رزمندگان لشکر عملیاتی ۲۵ کربلا در آنجا مهیا شد.
حال که چند سالی از این اقدام مبارک می‌گذرد، طبق سنوات هرساله بازدید از هفت‌تپه به‌عنوان یک برنامه پایدار درآمده و پس از مسؤولیت سردار محمدحسین بابایی در مسند فرماندهی سپاه کربلا و با رایزنی‌هایی که با مسؤولان دولتی انجام شده و همچنین با پیگیری‌های سردار عبدالله ملکی مدیرکل حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس مازندران، تصمیم بر این شد که پس از آزادسازی بخشی از این پادگان، یادمان هفت‌تپه احیا شده و ابنیه مورد نیاز برای استقرار و پذیرش زائرین در آنجا احداث شود.
حال انتظار دوستداران فرهنگ حماسه و ایثار شمال کشور این است که مبادا مسؤولان از احیای هفت‌تپه غافل شوند و هرچه سریع‌تر در گرماگرم دغدغه‌مندی احداث این زیارتگاه، همتی مجدانه برای احیای این قطعه بهشتی داشته باشند.
